अपाङ्गता भएका व्यक्तिको अधिकार सम्बन्धी ऐन, २०७४ अनुसार बहिराहरू अन्य नागरिक सरह सूचना लिनबाट भाषाको समस्याकै कारण वञ्चित हुनुपरिरहेको अधिकारी बताउँछन् । प्रधानमन्त्रीको वक्तव्य, बजेट भाषण, संसदमा हुने छलफल लगायत महत्वपूर्ण कार्यक्रमहरू संचारमाध्यमबाट प्रत्यक्ष प्रसारण गर्दा दोभाषेको व्यवस्था हुँदैन ।
पहिलो संविधानसभामा तत्कालीन नेकपा संयुक्तबाट सभासद् भएका राघववीर जोशीका लागि संसद सचिवालयले राधा बोहोरालाई दोभाषे नियुक्त गरेको थियो । उनका स्वकीय सचिव दिनेश श्रेष्ठ पनि दोभाषेको काम गर्थे । त्यस यता संसदमा दोभाषे राखिएको छैन ।
ऐनमा अपाङ्गता भएका व्यक्तिले सबै ठाउँमा सहज सेवा सुविधा प्राप्त गर्न सक्ने उल्लेख छ । त्यसका लागि भौतिक र संचार पहुँच निर्देशिका पनि बनेको छ तर, कार्यान्वयन नभएको अधिकारी बताउँछन् । उनी भन्छन्, “पर्याप्त दोभाषे नहुँदा सबै ठाउँमा सुविधा दिन तत्काल सम्भव नभए पनि अस्पताल, विद्यालय, प्रहरी कार्यालय जस्ता ठाउँमा व्यवस्था गर्नु अति जरूरी छ ।”
कति छन् दोभाषे ?
२०६८ सालको जनगणना अनुसार नेपालमा ७९ हजार ३०० बहिरा भएकोमा अहिले बढेर तीन लाख हाराहारी पुगेको राष्ट्रिय बहिरा महासंघको अनुमान छ । यीमध्ये करीब ३० हजारले मात्र सांकेतिक भाषामा संचार गर्न सक्ने अध्यक्ष अधिकारीले बताए । तर, उनीहरूका लागि करीब २० जना मात्र दोभाषे छन् । पर्याप्त जनशक्ति नहुँदा सांकेतिक भाषामा संचार गर्न सक्नेमध्ये करीब २० प्रतिशतले मात्रै दोभाषे सुविधा उपयोग गर्न पाएको अधिकारीको भनाइ छ ।
नानु श्रेष्ठ जयना नेपाल टेलिभिजनमा सांकेतिक भाषाको समाचार प्रस्तुत गर्थिन् । १३ वर्षभन्दा बढी दोभाषे भएपछि उनले आफ्नै व्यवसाय चलाउनतिर लागिन् । “नियमित काम पाइँदैन, अहिले पनि कसैले सहयोग मागे निःशुल्क पनि गरिदिन्छु तर, त्यही पेशामा अडिन सकिएन”, उनले भनिन् । महासंघ अध्यक्ष अधिकारी दोभाषेको तालिम लिन आउने धेरै भए पनि सामाजिक सुरक्षाका कारण कामलाई निरन्तरता दिने थोरै भएको बताउँछन् । भन्छन्, “हामीले ६ महीनाको तालिम दिएर सांकेतिक भाषा सिकाउँछौं, प्रोजेक्टमा जागिर पनि पाउँछन् । प्रोजेक्ट सकिएपछि अर्को आएन भने बेरोजगार हुने हुँदा पेशा नै छाड्छन् ।”
महासंघमा दुई जना दोभाषे मात्र भएकाले आवश्यक परेका व्यक्तिले माग गर्नासाथ उपलब्ध गराउन नसकेको उनले बताए । स्वतन्त्र दोभाषेहरू आवश्यक पर्नेवित्तिकै जान सक्दैनन् । “हरदम दोभाषे साथमा हुनु नै सबै समस्याको समाधान नभए पनि धेरै समस्याको समाधान हो”, उनले भने ।
दोभाषेका आफ्नै समस्या
दिनेश श्रेष्ठले दोभाषे काम गर्न थालेको १२ वर्ष भए पनि उनीसँग प्रमाणपत्र छैन । उनले बहिरा महासंघबाट चार महीनाको तालिम लिएका थिए । “तालिम लिएको प्रमाणपत्रबाहेक मसँग दोभाषेको परिचयपत्र छैन । कसैले मागिहाले मेरो काम प्रमाणित हुने कागजपत्र देखाउन सक्दिनँ”, उनी भन्छन् । केही देशमा दोभाषे प्रमाणित हुन दुई वर्ष अध्ययन गरेपछि एक वर्षको अनुभव हुनुपर्ने व्यवस्था छ । छिमेकी देश भारतमा पुनस्र्थापना परिषद्ले अपाङ्गता भएका व्यक्तिलाई सघाउन दिइने विभिन्न तालिमहरूलाई प्रमाणित गर्ने हुनाले दोभाषेको प्रमाणपत्र पनि दिन्छ । नेपालमा यस्तै प्रकारको संस्था गठन गरेर दोभाषे लगायत अन्य जनशक्तिलाई प्रमाणित गर्नुपर्ने श्रेष्ठ बताउँछन् ।
अपाङ्गता भएका व्यक्ति सम्बन्धी विषय महिला, बालबालिका तथा ज्येष्ठ नागरिक मन्त्रालयको कार्यक्षेत्रमा पर्ने हुनाले आफूहरूलाई पनि त्यहींबाट प्रमाणपत्र दिनुपर्ने दोभाषे सानु खिम्बाजा बताउँछन् । तर, दोभाषे प्रमाणित गराउन जाँदा आफ्नो विषय नभएको भन्दै शिक्षा मन्त्रालयमा पठाइएको थियो । तर, शिक्षाले महिला, बालबालिका र ज्येष्ठ नागरिक मन्त्रालयकै कार्यक्षेत्रमा पर्ने भन्दै उनलाई फर्काएको थियो । ऐनमा अपाङ्गता भएकाको हकहितका लागि राष्ट्रिय निर्देशक समितिले गठन गर्ने र उक्त समितिले विषय विज्ञहरूको प्रमाणित गर्ने उल्लेख छ । तर, महिला, बालबालिका तथा ज्येष्ठ नागरिक मन्त्रालयले पहल नगरेका कारण अहिलेसम्म समिति नै गठन नभएको खिम्बाजा बताउँछन् ।
दोभाषेलाई पर्याप्त तालिमको पनि अभाव छ । दोभाषेको पहिलो भाषा सांकेतिक नभएकाले सामान्य तालिमको भरमा काम गर्दा बहिरासँगको कुराकानी धारा प्रवाह नहुने उनले बताए । “संकेत ढिला हुँदा कहिलेकाहीं त अर्थको अनर्थ लागेर संचारकर्ता र दोभाषेबीच द्वन्द्व हुन्छ”, उनी भन्छन् ।
जन्मजात बहिरा र पछि बहिरा भएकाको संकेत गर्ने तरिका फरक हुँदा पनि दोभाषेलाई समस्या भएको छ । सांकेतिक भाषा दोभाषे संघकी अध्यक्ष शिलु शर्माका अनुसार जन्मजात नै बहिरा भएकाको संकेत छोटो हुन्छ भने पछि बहिरा भएकाहरू मुख पनि चलाउने हुनाले केही लामो संकेत गर्छन् ।
त्यसरी नै अन्तर्राष्ट्रिय सांकेतिक भाषा फरक हुन्छ । उनीहरूले अंग्रेजी वा आफ्नो भाषा अनुसार संकेत गर्छन् । शर्माका अनुसार नेपालका दोभाषेले थप तालिम नलिई अन्तर्राष्ट्रियस्तरमा काम गर्न सक्दैनन् । अन्तर्राष्ट्रियतरमा विभिन्न देशका भाषाका केही शब्द मिलाएर बनाइएको सांकेतिक भाषा प्रयोग हुन्छ । शर्माका अनुसार सांकेतिक भाषामा संकेत शब्दहरूको पनि अभाव छ । विषय र क्षेत्र अनुसार शब्दको अर्थ र संकेत फरक हुने हुँदा ती शब्दलाई बुझउन दोभाषेलाई नै समस्या हुन्छ । उनी भन्छिन्, “म टेलिभिजनमा पनि काम गर्ने भएको हुनाले कहिलेकाहीं संकेत नै नभएका शब्द आउँछन् । त्यस्ता शब्दलाई हिज्जे गर्छौं तर, हिज्जे बहिराले बुझे वा बुझेनन् थाहा हुँदैन ।” विशेषगरी ठाउँ र नामहरूको संकेत नहुने उनी बताउँछिन् ।
तत्कालीन सभासद जोशीका दोभाषे श्रेष्ठ राजनीतिक र कानूनी शब्दको संकेत नभएको बताउँछन् । त्यस्ता शब्द हिज्जेबाट संकेत गर्दा लक्षित व्यक्तिलाई बुझउन समस्या हुने उनको भनाइ छ । बहिरा महासंघले सांकेतिक भाषाको विकास, संकलन, शब्दकोश प्रकाशन, सांकेतिक भाषाको प्रशिक्षण तालिम जस्ता कार्यक्रम गरिरहेको छ । महासंघ अध्यक्ष अधिकारीका अनुसार २०७४ सालमा ४ हजार ७०० सांकेतिक शब्द भएको नयाँ शब्दकोश पनि प्रकाशित भएको छ ।
सांकेतिक भाषाको शोधकर्ता
परिवारका लागि दोभाषे तालिम
‘ज्ञानको दायरा बढ्यो’
‘साथीलाई बुझ्न दोभाषे भएँ’