आफ्नै पार्टीको हिरासत मुक्त भएलगत्तै शिवचन्द्र
कुशवाह (बसेका बायाँ) देवेन्द्र पराजुली र कल्पना
धमला (गैरसैनिक पोशाकमा)

“चरम यातनापछि नलीहाडमा बेल्ना लगाएर अर्धमृत बनाइएको शरीरलाई भुईंमा लडाएर मेरो मृत्युदण्डबारे कुरा गर्न थाले, कमरेडहरू। समाज बदल्न हिंडेको एउटा सिपाहीले गर्दै नगरेको अपराधका निम्ति आफ्नै पार्टीमा मृत्युको अनुभव गर्नुपरिरहेको थियो।” 

 

नेतृत्वको निगरानीमाः प्रधानमन्त्रीका प्रमुख
सल्लाहकार देवेन्द्र पौडेल 'सुनिल'
द्वन्द्व कालमा।

समाज शुद्धीकरणको नाममा माओवादीका फुच्चे कार्यकर्ताहरू रक्सी खाएको आरोपमा बूढापाकाहरूलाई कान समातेर उठबस गराउँथे, कतिपयको जुँगा उखेलिदिन्थे। यस्तो बर्बरता धेरै ठाउँमा दोहोरिएका छन् र नेतृत्वले 'क्रान्तिमा कहिलेकाहीं यस्तो हुन्छ' भनेर जंगली यातनाको संस्कारलाई अनुमोदन गरिदिएको छ। त्यो बेला जनजाति समुदायका बूढापाकाले रक्सी खाएको र किशोर उमेरका प्रदीपले एउटा जाबो झोला र ज्याकेटको निहुँमा त्यति जलिल हुनुपरेको पार्टीमा अहिले कैयौं नेताहरूले रातारात गरेको आर्थिक चमत्कार भने हेर्न लायक छ। इलम विनाका धेरै नेताले आश्चर्य लाग्ने गरी विलासी जीवनशैली अपनाएका र आफ्ना छोराछोरीलाई स्वदेश र विदेशका महँगा स्कूलहरूमा पढाइरहेका छन्।  

 

पहिले–अहिलेः पार्टी हिरासतबाट मुक्त
भएलगत्तैको देवेन्द्र पराजुलीको
तस्वीर (बायाँ)।

बिहारको पटनामा साथीहरू प्रहरी कब्जामा पर्दा होटल बाहिर भएकाले म र मेरी श्रीमती कल्पना जोगियौं। अलपत्र अवस्थामा वामदेव क्षेत्री 'विकल्प'लाई फोन गर्दा मोतिहारी बोलाउनुभयो र त्यहाँबाट रौतहटहुँदै सिन्धुली पुग्यौं। त्यहाँ घटनाबारे छलफलको क्रममा केन्द्रीय सदस्य पवनमान श्रेष्ठले एक्कासी 'सब कुरा बुझ्िएको छ' भन्दा कल्पनाले मलाई सजग गराएकी थिइन्, तर मैले त्यति वास्ता गरिनँ। रामबहादुर थापा 'बादल' ले अनुसन्धानको लागि निलम्बन गरिएको बताउँदा भने आश्चर्यचकित भएँ। हामीले अनुसन्धानमा सहयोग गर्ने जनाउँदै राजीनामा दियौं, तर साथीहरूको नीचता पछि मात्र थाहा भयो।