मेरो जिब्रोले अचेल खटाईखटाई

कसैले बोल्नु भनेको कुरा मात्रै बोल्छ

आँखाले हेर्नु भनेको दृश्य मात्रै हेर्छ

र, कानले सुन्नु भनेका आदेश मात्रै सुन्छ ।

ओ मेरो सिनेमाको अन्तिम दृश्यमा देखिएकी प्रथम नायिका !

ओ मेरो युगकी ज्ञान सुन्दरी !

ओ यो भूलोककी भव्य अप्सरा !

तिमी जुन दिनदेखि मेसिनबाट मानिस बन्यौ

म त्यही दिनदेखि मानिसबाट मेसिनमा रूपान्तरण भएको छु ।

तिमीलाई पत्यार नलाग्न सक्छ

मैले अड्कली अड्कली हाँस्नुपर्छ

अलिकति खुशी किन्न आफूलाई बेच्नुपर्छ ।

तिमीले आज विश्वास गर्नैपर्छ सोफिया

म पनि एउटा मेसिनमा मेटामोर्फोसिस भएको छु

मेरो पनि दिमागमा तिम्रा जस्तै केही थान चिप्सहरू जोडिएका छन्

मेरो पनि शरीरमा केही थान कस्मेटिक कोषिकाहरू

अवजडित गरिएका छन्

म जसले जे जे सिकायो, त्यही त्यही मात्र गरिरहेको छु ।

मेरा यी सहस्र संवेदनाहरू

मेरा यी सुमधुर संवेगहरू

खरबारीमा डढेलो लागेझैं खरानी भएका छन्

बाहिर–बाहिर म चिसो भएको छु

सास फेरे पनि म निष्प्राण भएको छु ।

यति भएर पनि

सदियौंदेखिको हजारौं आँधीले निभाउन नसकेको

एकमुठी आगो मेरो मुटुमा अझै बाँकी छ

त्यही आगोको न्यानोमा आफ्नो यौवनको झरी बर्साउन

तिमी मेरो नजिक आउँछ्यौ

र, मलाई सहवासको मन्त्रणा गछ्र्यौ ।

यतिखेर मभित्र यति धेरै विचारका फ्युज सल्बलाइरहेका छन् कि

म कन्फ्युज भएको छु

तिमी मानिस जस्तै भएर

मेरो दिलको परिक्रमा गरिरहँदा

मैले भने म मान्छे हुँ भन्ने कुरा बिर्सन थालेको छु ।

मानिसले आफूलाई मानिस हुँ भन्ने कुरा

बिर्सनुभन्दा दुःखदायी कुरा

यो संसारमा अरु के हुन सक्छ ?

अझ त्यो दिन कति दुःखदायी हुन्छ होला

जुन दिन मैले रुन पनि

केही थोपा आँसु तिमीसित माग्नुपरेको होस्

मुटु चलाउन एकमुठी सास

तिमीसित माग्नुपरेको होस् !